Škoda blaast legendarische 100-serie nieuw leven in
Het designteam van Škoda stelt opnieuw de vraag: hoe zou een klassieker eruitzien als hij vandaag werd ontworpen? Ditmaal viel de keuze op de 100-serie, de sedan die destijds heel Oost-Europa veroverde en als eerste Škoda de grens van één miljoen geproduceerde exemplaren doorbrak. De auto is voor even terug, al blijft het bij een digitale reïncarnatie.
Senior ontwerper Martin Paclt, bekend van de Enyaq, Karoq, Kamiq en Kodiaq, tekende voor het project. De 100-serie kent hij nog uit zijn jeugd, wat de keuze verklaart. Paclt behield de hoekige lijnen en klassieke proporties die Europese sedans uit de late jaren zestig kenmerkten, maar verweefde die met Škoda’s Modern Solid-designtaal.
De digitale schets verwelkomt je met een strak gevormde motorkap en een lichtband die de hele voorzijde overspant. Achteraan keert dat motief terug, al is het ontwerp daar volledig nieuw. Op het dak prijkt een luchtinlaat en op de achterspatborden zitten ventilatieopeningen, een knipoog naar de tijd dat Škoda’s hun motor achterin hadden. Paclt besloot dat een moderne 100-serie zijn elektromotor op dezelfde plek zou krijgen. Daardoor werd de grille kleiner en verschoof het zwaartepunt van de auto. Volgens Paclt zou zo’n sedan zelfs breder uitvallen dan de huidige Superb, waarmee hij hint op een elektrische grand tourer in plaats van een compacte gezinsauto.
De originele Škoda 100 rolde in 1969 van de band en bleef tot 1977 in productie. In totaal werden er 1.079.708 exemplaren gebouwd. Onder de motorkap lag een éénliter motor met 47 pk. De grotere 110 leverde 53 pk en de LS-versie kwam tot 63 pk. Die cijfers zijn vandaag goed voor een glimlach, maar het waren deze auto’s die een generatie kennis lieten maken met eigen mobiliteit.
Met deze nieuwe designstudie laat Škoda zien hoe je erfgoed kunt vertalen naar de toekomst. Ook de Volkswagen Groep bewandelde dat pad met de ID Buzz, een elektrische reïncarnatie van een icoon. Škoda’s keuze voor een sedan is eenzelfde gebaar: het onderstreept de nationale identiteit en bewijst dat Modern Solid meer is dan een stijloefening. Het is een dialoog met het verleden. Zulke projecten komen zelden direct in productie, maar ze geven een merk een stem en tonen dat nostalgie ook in het elektrische tijdperk bestaansrecht heeft.
