Mazda CX-80: Diesel Durf onder de Grijze Europese Hemel
Stel je de huidige automarkt voor als een dinerfeest. Mazda staat in de hoek met een glas cognac en vraagt zich hardop af waarom iedereen aan de bleekselderij zit. De CX-80 is niet zomaar een zevenzits gezinsauto omdat de kinderen en honden te groot zijn voor de Golf. Het is Mazda’s eigenwijze antwoord op een vraag die niemand gesteld lijkt te hebben: ‘Kun je een gezinsauto bouwen die rebels, charmant en compleet tegen de stroom in zwemt?’
Mazda, beroemd om de wankelmotor en de MX-5, kiest opnieuw zijn eigen route terwijl de rest van de industrie overstapt op batterijen. Mazda lanceert doodleuk een gloednieuwe grote dieselmotor. In Europa. Op een markt waar diesels zo welkom zijn als een sigaar in een veganistisch café.
Toch is de CX-80 geen wanhopige midlifecrisis. Het is zuivere Japanse techniek en pragmatisch lef: een uitgerekte CX-60, nu met een derde zitrij en ruimte voor het hele gezin, de bagage en misschien een verdwaalde bulldog. Voor milieubewuste kopers is er een plug-in hybride, dus er is voor ieder wat wils.
Waar concurrenten als de Škoda Kodiaq en Hyundai Santa Fe keurig en praktisch zijn, voelt de CX-80 eigenzinnig aan. Zie het als iemand die op een feest verschijnt in een fluwelen jasje met hoed, klaar om een half uur te discussiëren waarom diesel boven veganisme gaat. Mazda richt zich op kopers die een Land Rover Discovery-formaat willen zonder hun leven te hoeven verpanden.
Op het eerste gezicht lijkt de CX-80 een uitgerekte CX-60: dezelfde chromen grille, dezelfde spottende LED-koplampen, dezelfde vloeiende bumper. Het designteam schreef waarschijnlijk ‘Hetzelfde, maar langer’ in de kantlijn van hun schets.
Stap je opzij, dan zie je pas hoe enorm hij is. De wielbasis is langer dan die van een Volvo XC90 of BMW X7. Parkeer hem in de straat en de achterklep staat bijna in een andere postcode. Die extra lengte geeft de CX-80 een statige, rechte lijn zonder overbodige vouwen of bulten—alsof de carrosserie met veel zorg is gestreken.
In vergelijking met de sportieve CX-60 oogt de CX-80 volwassener, als een oudere broer die weet dat hij niet alle aandacht hoeft te trekken. Waar andere SUV’s pronken met grote grilles en felle lampen, blijft de CX-80 stijlvol onder de radar. Zelfverzekerd zonder schreeuwerig te zijn. Chique zonder saai te worden—denk aan een duur maatpak dat indruk maakt zonder te overdrijven.
Let op de details: de lange motorkap en ver naar achteren geplaatste cabine verraden dat er meer onder de kap schuilt dan wat plastic en watten. Hier liggen echte zescilinders die niet bang zijn om over koppel te praten. Die langgerekte neus is geen loze belofte: druk het gaspedaal in en er gebeurt daadwerkelijk iets.
De wielen starten bij 18 inch, maar eerlijk is eerlijk: niemand wil kleine wielen onder zo’n grote SUV. De meeste CX-80’s zullen op 20 inch staan. Dat betekent iets meer bandengeruis en trillingen, zeker op onze hobbelige wegen, maar kijk naar die proporties: dat neem je voor lief als je auto eruitziet als een topadvocaat in een designerpak.
Binnenin voelt de CX-80 als een Japans luxe hotel: alles met zorg afgewerkt, zelfs de lucht ademt kwaliteit. Geen harde plastics of goedkoop nephout, wel echt esdoorn, koel metaal en Nappa-leer zo zacht dat je je afvraagt of Mazda een kudde masseerkoeien heeft rondlopen.
Mazda noemt het interieur Kaichō en Hachō—namen die klinken als sumoworstelaars, maar eigenlijk verwijzen naar materialen en patronen die in harmonie samenkomen, met een tikje imperfectie.
De ruimte is royaal, zeker op de tweede rij waar de stoelen schuiven en kantelen voor uitgestrekt zitten of dutten. De derde rij bereik je met wat acrobatiek, tenzij je wat kleiner bent, maar het is echte toegang en geen symbolisch kruipgat zoals bij sommige zevenzitters.
Ben je langer dan 1,90 meter en hoop je op comfort achterin? Succes. De derde rij is voor kinderen of kleine volwassenen, niet voor basketbalspelers. Met drie rijen omhoog passen er nog een paar kleine koffers en wat flesjes water in de kofferbak. Boodschappen doen wordt zo automatisch portiecontrole: overdaad past er gewoon niet in.
Klap je de derde rij plat, dan ontstaat er een enorme bagageruimte: plek genoeg voor de familiebagage en misschien wat extra als je slim inpakt.
Kies je voor de zeszitsversie met captain’s chairs, dan beland je in businessclass: twee luxe stoelen, een open gangpad en een gevoel van luxe zonder stewardessen die je op je gordel wijzen.
Het dashboard? Mazda kiest niet voor een alles-aanraakscherm waar elke functie vingergymnastiek vereist. De klimaatregeling en audio hebben ouderwetse knoppen. Zelfs een echte draaiknop voor het infotainment. Het is even wennen, maar na een paar keer wil je niet meer terug naar schermgepruts.
En als je graag tegen je auto praat: de CX-80 heeft Amazon Alexa. Zeg: ‘Alexa, zet de verwarming hoger!’ en er gebeurt iets.
Een 12,3-inch hoofdscherm en digitaal instrumentarium nemen het voortoneel, en met de juiste uitvoering krijg je een Bose 12-speakersysteem dat zelfs praatradio bijzonder laat klinken.
Mazda verwelkomt diesel terug in de SUV-wereld met de CX-80. Er is een 3,3-liter zescilinder lijnmotor met 550 Nm koppel, die bijna twee ton soepel in beweging zet. Van 0 naar 100 km/u in 8,4 seconden—helemaal niet gek.
Het koppel is royaal aanwezig, zozeer dat als je met de achterklep open rijdt, achterliggers misschien bang zijn dat het eruit valt. Lage toeren, zachte brom—alles voelt geraffineerd en stijlvol, alsof je keizer bent in plaats van ouder op schoolrit.
Sommige concurrenten monteren een rammelende viercilinder en noemen dat zuinig. Mazda doet daar niet aan mee. De CX-80 is écht efficiënt. Onder de zes liter per 100 km is haalbaar. Met een 70-liter tank kom je ruim duizend kilometer ver. Kortom: deze auto drinkt minder dan je oom op familiefeest.
De CX-80 staat op een achterwielaangedreven platform zoals klassieke sportwagens. En ondanks zijn file-lengte stuurt hij verrassend soepel. In bochten helt hij minder dan je verwacht, de besturing is direct en het onderstel houdt het fysiek netjes in de hand—geen records op de Nürburgring, maar het vertrouwen is groot.
Het onderstel is niet superzacht. Mazda houdt van wat feedback, iets wat zeldzaam is bij crossovers. Je voelt de weg—scherpe gaten en golvend asfalt kunnen een schok geven, zeker met die fraaie 20-inch wielen. Er is nog ruimte voor wat meer premium comfort.
Vierwielaandrijving is beschikbaar en de CX-80 voelt zich zeker op sneeuw of in de regen, maar het is geen Defender. Geen serieuze off-roadstanden of lage gearing—dit is een auto voor besneeuwde asfaltwegen, niet voor rivierdoorwadingen.
De plug-in hybride? Ja, er is een versie met 323 pk, 500 Nm, zo’n 6,8 seconden naar 100 en 60 km elektrisch bereik. Op papier klinkt het goed, maar deze versie is niet getest. Voor korte ritten en CO₂-statistieken is het perfect. Maar wie van rijden houdt, weet dat de zescilinder diesel de ware CX-80 is.
Stelt iemand dat grote auto’s per definitie veilig zijn? Laat hem rijden in de Mazda CX-80 en het verschil wordt duidelijk.
De feiten: de CX-80 scoorde vijf sterren bij Euro NCAP. Sterker nog, hij werd uitgeroepen tot beste in zijn klasse onder grote SUV’s voor 2024. Waarom? Mazda rust hem niet alleen uit met een systeem dat slaperigheid detecteert, maar grijpt ook in als het nodig is. Doezel je weg na een barbecue en drie liter komkommersap, dan neemt de CX-80 stil het stuur over, remt af, parkeert veilig, zet de alarmlichten aan en—echt waar—opent zelfs de deuren zodat hulp sneller bij je kan komen. De volgende stap is misschien emotionele steun.
En dat is nog maar het begin. Mazda Co-Pilot, i-Activsense, Cruising & Traffic Support—het klinkt als Bond-gadgets, maar het werkt. De auto volgt je ogen en handen, houdt je in je rijstrook en kan zelfstandig remmen. Zweef je richting een Škoda of een groep motorrijders, dan stuurt de CX-80 je direct terug naar veiligheid.
Smart Brake Support detecteert niet alleen auto’s en voetgangers, maar ook tegemoetkomend verkeer. Dreigt er gevaar, dan grijpt hij in. Misschien overdreven beschermend, maar bedenk hoe vaak je zelf op Instagram scrolt tijdens het rijden. Soms is het fijn dat de auto meedenkt.
En er is meer. De CX-80 onthoudt of je een achterdeur hebt geopend aan het begin van de rit. Na tien uur file vraagt de auto beleefd: ‘Ben je niets of niemand vergeten achterin?’
Al deze techniek wordt ondersteund door een stevige passieve veiligheid. De carrosserie is versterkt als een tank, airbags rondom—voor, opzij, gordijnairbags en zelfs een centrale airbag tussen de voorstoelen tegen onbedoeld kopstoten. De A-stijlen zijn zo gevormd dat je plotselinge voetgangers toch nog spot.
Met dodehoekwaarschuwing, kruisend verkeer-assistent, automatische grootlichten en alle gebruikelijke snufjes weet je: met 550 Nm en bijna twee ton op de weg wil je dat je auto je beschermt als het nodig is.
Kortom, met de CX-80 laat Mazda zien dat groot ook goed kan zijn.
De CX-80 is geen saaie gezins-SUV van grijs plastic. Het is een uitgesproken auto, trouw aan zichzelf—een auto die goed rijdt, er waardig uitziet en je beschermt als een tank.
En dan die zescilinder diesel. Mazda geeft je een soepele, krachtige motor die je telkens weer doet geloven dat er hoop is voor de liefhebber.
Perfect is hij niet. Wil je dat je SUV over drempels glijdt als een boot op een meer? Koop dan een vierwielige sofa. De Mazda CX-80 laat je het direct weten als het asfalt ruw wordt. Maar als totaalpakket is hij ruim boven gemiddeld.
