SWM G05 Pro: Zeven Zitplaatsen en Eén Vraag: Is Dit Eigenlijk Wel een Auto?
Het verhaal begint in 1971, net buiten Milaan, waar een groepje enthousiastelingen vond dat er simpelweg te weinig motorfietsen bestonden. SWM werd geboren. In eerste instantie was het een volwaardige producent die voor die tijd echt competitieve motoren bouwde. Eind jaren zeventig en begin jaren tachtig wonnen ze zelfs een paar prijzen en kampioenschappen. Heel even leek SWM de volgende grote naam in de motorwereld te worden.
Maar toen kwamen de jaren tachtig. Alles werd vreemd: disco, pastelkleurige pakken en uiteraard de klassieke Italiaanse zet: faillissement. Waar een mooie toekomst had kunnen bloeien, bleef slechts een zucht van schulden en gebroken dromen over.
Dat had het einde kunnen zijn: tragisch, maar waardig, als een verroeste Vespa in een Romeinse tuin. Maar nee. Want ergens op de wereld is er altijd wel een Chinese zakenman met teveel geld, onverklaarbare ambities en een gebrek aan goede raadgevers. In 2014 werden daarom de naam en het logo van SWM gekocht. Niet de motorfietsen of de ingenieurs, alleen de naam. En zo begon de productie van grote, betaalbare SUV’s, bescheiden versierd met Italiaanse driekleurstrepen.
De Chinese investeerders openden zelfs een hip designstudio in Milaan. Want met een groen-wit-rode streep op de neus en een Italiaanse stagiair die de grille in Photoshop bijwerkt, is het meteen “ontworpen in Italië”.
In 2016 verscheen SWM Automotive op het toneel, zwaaiend, lachend, selfies makend en trots roepend: “Wij hebben betaalbare auto’s met een vleugje pizza in de reclame!” De echte verrassing? Mensen kochten ze daadwerkelijk. Vooral in China, waar men blijkbaar a) dapper is, b) vergevingsgezind, of c) dol op alles met een Italiaans tintje.
Nu, in 2025, is het zover dat SWM zijn creaties in Europa verkoopt. Deze auto’s zijn als Italiaanse keuken bij een fastfood-keten: iets klopt, iets klopt niet, maar de porties zijn zo royaal dat je het gewoon accepteert.
Maak kennis met onze hoofdpersoon, de SWM G05 Pro: het liefdeskind en lichte ongeluk van Italiaanse flair en Chinese degelijkheid. Als je dacht dat de relatie tussen Italië en China ophield bij plastic pastamachines en ‘Armani’-spijkerbroeken die bij de eerste stap uit elkaar vallen, zit je er niet ver naast. De relatie tussen de G05 Pro en een echte auto is vergelijkbaar.
Toch mag je je niet laten misleiden! SWM heeft het voor elkaar gekregen een auto te bouwen die, van een afstand, volkomen normaal oogt—of in elk geval als iets wat een dorpsjongen zou tekenen als je hem vraagt een BMW te schetsen.
En deze auto is groot. Niet zomaar groot, maar zo groot dat je er een dorpsfeest in kunt houden. Zeven zitplaatsen! Een kofferbak waar je je dromen en drie kratten aardappelen in kwijt kunt.
Ondanks de bizarre geschiedenis en het vreemde huwelijk van Italiaanse dromen en Chinese nuchterheid, heeft de SWM G05 Pro charme. Zoals een onhandige puppy die aan je veters knaagt en je vervolgens met grote ogen aankijkt: “Laat me niet achter bij het tankstation!” En jij, uit fatsoen, kunt het niet over je hart verkrijgen. Je weet: deze auto is niet perfect, maar biedt wel een unieke ervaring. Welkom in de wereld van de SWM G05 Pro!
We beginnen aan de voorkant, waar een enorme grille met 3D-patroon de show steelt. Als iemand voor je huis parkeert, zie je eerst de grille en dan pas de auto.
Boven de halogeen koplampen loopt een smalle LED-strip: een modern accent, als een hamster die je een boze blik toewerpt.
Achteraan nemen de achterlichten een mix van Duitse en Japanse invloeden over, en strekken zich dwars over de breedte uit als een lichtgevende atletiekbaan. Denk: een BMW-idee gemixt met een Lexus RX-lichtbalk, geserveerd in een budgetcocktailglas. Het resultaat valt eigenlijk best mee.
De zijkant oogt strak en eenvoudig, alsof het ontwerpteam dacht: “Laten we het dit keer simpel houden!” Geen gekke vouwen of trendy details, maar wel een overdosis chroom. Chroom rond de ramen, op de deuren, overal waar het maar bleef plakken.
En dan is er nog de ‘Hofmeister-knik’ bij het achterraam—een klassiek Duits stijltje! Het lijkt op een goedkope Mona Lisa in een tankstation: je herkent de inspiratie, maar loopt er liever snel langs.
Toch komt de G05 Pro niet over als een typische Chinese kopie. Hij oogt respectabel, rustig en heel acceptabel als crossover. Sommige details zijn wat overdreven, maar hij zou niet misstaan voor een rijtjeshuis, of op de parkeerplaats van de supermarkt: niemand lacht je erom uit.
Stap je in, dan valt vooral de ruimte op. Meer beenruimte dan in sommige businessclass-vliegtuigen, en genoeg stoelen om de helft van je Facebook-vrienden mee te nemen—al wil je dat waarschijnlijk niet.
Materialen? Op het eerste gezicht prima, maar bij aanraken voelt het “leer” zo echt als een tientje voor een Louis Vuitton-tas op een Turkse markt. Maar het is zacht—misschien wel te zacht. Het stuur voelt als een oude yogamat die in vorm is geperst. Het dashboard is breed en uit één stuk plastic.
Het infotainmentsysteem werkt—meestal! Als je het netjes vraagt en niet te veel tegelijk doet. Het touchscreen reageert wat traag, maar doet zijn werk.
De stoelen zijn groot en breed, alsof ze geschikt moeten zijn voor zowel rijden als loungen. Urenlang zit je comfortabel, al vind je nooit de perfecte houding. De derde zitrij is vooral in theorie bruikbaar: alleen geschikt voor mensen zonder benen of voor masochisten die van ongemak houden. Daar weet je precies hoe sardientjes zich voelen.
De finishing touch? Her en der kleine Italiaanse vlag-accenten, als vriendelijke herinnering dat deze auto op een vreemde manier met Milaan verbonden is.
Het interieur van de SWM G05 Pro doet denken aan een goedkope Cadillac: ruim, comfortabel en goed bedoeld. Alles is nét te zacht, nét te plastic, nét te grappig—maar wel bruikbaar.
Rijden in deze auto is een ervaring die je niet in cijfers of rondetijden samenvat. Je moet het beleven. Alsof je door een zachte, vrolijke en optimistische wereld rijdt, waar natuurwetten alleen gelden als het uitkomt. Met zeven zitplaatsen, meer chroom dan een discotheek uit de jaren negentig en achterlichten die dienst kunnen doen als landingsbaan weet je dat je iets bijzonders te wachten staat.
En de G05 Pro stelt niet teleur. Druk op de startknop en je wordt begroet door het motorgeluid: een bescheiden, bijna verlegen gebrom, alsof er een poesje onder de motorkap zit te kuchen. De 1.5-liter turbo levert officieel 139 pk en werkt met ongeveer evenveel zin als jij op maandagochtend: traag, maar het lukt wel.
Geef gas en er gebeurt... weinig. Misschien begint de auto na een week, met de planeten op één lijn en alle stoplichten op groen, te rijden. Probeer niet te versnellen: de sprint naar 100 km/u duurt ongeveer zo lang als het vormen van een Italiaanse regering. Tegen de tijd dat je in de derde versnelling zit, droom je alweer weg—over soeprecepten of je levenskeuzes.
De zeventraps automaat met dubbele koppeling is op papier modern. In de praktijk schakelt hij als een blinde herder in de mist: goed bedoeld, maar onvoorspelbaar. Soms schakelt hij juist op het verkeerde moment, soms vraagt hij zich af of het de moeite wel is. Reken bij elke felle versnelling of remactie op een schokje.
Sturen voelt als het balanceren van een zak aardappels op een matras. Je draait, de auto denkt erover na. Voor de G05 Pro is sturen meer een suggestie dan een bevel. Hij hobbelt in de gekozen richting. In bochten helt de carrosserie als een blueszanger na een zware nacht: de auto wil de bocht omhelzen, maar doet het pas als het echt niet anders kan.
De ophanging? McPherson voor, torsieas achter—een combi die elke hobbel keurig doorstuurt naar je rug in full Dolby Surround. Op grindwegen krijg je er gratis massages bij: rug, knieën, misschien zelfs een lichte hersenschudding. Belangrijk is de snelheid laag houden, dan kom je heelhuids aan.
Het officiële verbruik is 8 liter per 100 km, maar in de stad, met airco of radio aan, of als je ooit het gaspedaal intrapt, haal je makkelijk 12 liter.
Aan veiligheidssystemen geen tekort: alles wat wettelijk verplicht is, zit erop. Inclusief achteruitrijcamera en je eigen fingerspitzengefühl, hopend dat alles goed gaat. Vertrouw niet te veel op de remassistent: hij doet iets, maar druk je op het verkeerde pedaal, dan eindig je midden in de winkel, tussen het stof en de vallende plafondplaten—waar een verkoper je enthousiast vraagt: “Mag ik weten wie uw internetprovider is?”
Wat de SWM G05 Pro vooral duidelijk maakt: de wereld hoeft niet perfect te zijn om leuk te zijn. Hier is een auto met zeven stoelen, een motor die hijgt als een astmatisch paard, en rijgedrag dat doet denken aan een strijkijzer op een schuin dak. Maar hij rijdt. Ja, hij is traag. Ja, hij helt in de bocht. Ja, bij de pomp voel je je een crimineel. Elk putje is een belevenis, elke bocht een avontuur, elke stop een schietgebedje.
Het is de licht onnozele maar altijd vrolijke vriend die voor elk feestje te porren is—zelfs als je daarna mag opruimen.
De SWM G05 Pro is iets voor jou als:
Je een grote auto wilt voor weinig geld.
Je ruimte belangrijker vindt dan status.
Je het leuk vindt dat mensen op het tankstation zich afvragen: “Wat ís dat?”
De SWM G05 Pro is niks voor jou als:
Je acceleratie verwacht die je zonder kalender kunt meten.
Je stuureigenschappen als van een chirurg verlangt.
Je Porsche-remmen verwacht in plaats van een stokbrood.
Dit is de auto waarbij je eerst je hoofd schudt en dan stiekem glimlacht: “Hij heeft tenminste zeven stoelen en Italiaanse vlaggetjes.” En soms is dat genoeg.
