












































Hoe de Opel Frontera Zichzelf Heruitvond en Waarom Hij Je Kan Verrassen
Wanneer een autofabrikant een oude modelnaam nieuw leven inblaast, levert dat meestal iets op dat retro oogt, klinkt als een marketingtruc en rijdt als een compromis. Maar soms gebeurt er iets onverwachts: de Opel Frontera is terug, en deze keer is het meer dan een oude bekende in een nieuw jasje. Ooit stond hij bekend als de 'Range Rover voor de gewone man', maar nu is de Frontera veranderd van stoere terreinwagen tot een SUV waar zelfs de stadsjeugd zich mee wil laten zien op TikTok. De Frontera is allang niet meer de robuuste, ladderchassis-SUV waarmee je oom in de jaren negentig het bos in dook. De nieuwe Frontera voelt zich thuis tussen winkelcentra en parkeerhavens, waar de grootste uitdaging een nauwe parkeerplek is. Dit is geen simpele doorontwikkeling. De nieuwe Frontera is als een filmremake: dezelfde naam, ander verhaal, nieuw publiek. Waar je vroeger een boot kon trekken en je auto na een week gestolen was, draait het nu om een andere vraag: deelt hij zijn onderstel met Peugeot? Ja, en niet alleen dat. Franse techniek en een Duits logo proberen samen de harten van gezinnen te winnen. Is dat erg? Voor de die-hard offroad-liefhebber voelt het misschien als barbecue bestellen en een vegaburger krijgen. Maar voor de meerderheid biedt de Frontera alles wat je nodig hebt: ruimte, karakter en in elektrische uitvoering een schoon geweten voor op de markt. De Frontera van 2025 is een ex-rocker met stropdas die nu huizen verkoopt: minder rebels, maar verrassend passend. En je hoeft niet meer bang te zijn dat hij gestolen wordt, om meerdere redenen. De Frontera wil niet onopvallend zijn. Geen Range Rover of Subaru Outback, maar met bravoure alsof hij net uit de modder komt, terwijl hij vooral cappuccino drinkt in de stad. Het ontwerp volgt Opels 'Bold and Pure'-filosofie: een stoer front, rechte lijnen als Scandinavisch meubilair. De Vizor-grille en het nieuwe zwarte Blitz-logo geven een zelfverzekerde blik, vooral in GS-uitvoering waar het logo nauwelijks opvalt. De trapeziumvormige bumper oogt agressief. Zwarte beschermdelen en kunststof wielkasten geven een vleugje SUV-stoerheid, terwijl de Frontera vooral houdt van grind in plaats van diepe modder. Van opzij is de Frontera hoekig en boxy, met een C-stijl die het achterste visueel loskoppelt en doet denken aan een kleine Land Rover—met veel fantasie. Krachtige vouwen op de motorkap en een rechte daklijn suggereren ruimte voor eventueel een derde zitrij, zonder het compacte karakter te verliezen. De achterkant is functioneel: een grote klep en L-vormige achterlichten geven een gelaagde look, bijna Volvo-achtig. De dakspoiler blijft bescheiden, zoals een oom die niet danst maar altijd op het feest verschijnt. In GS-uitvoering krijg je twee kleuren lak, 17-inch velgen en veel zwarte accenten. En dan die ouderwetse sprietantenne: in 2025! In een tijd van wifi-koffiemachines prijkt er op het dak iets dat bij de eerste wasstraat afbreekt. Alsof alles klopt, tot iemand sokken over zijn sneakers aantrekt. Het interieur voelt als een functioneel loft: alles is bruikbaar, niet alleen voor de show. De Frontera doet zich niet mooier voor dan hij is: praktisch, doordacht en degelijk—zoals een Duitse tool, soms niet mooi maar altijd betrouwbaar. Opvallend is het Pure Panel: twee 10-inch schermen die overzichtelijk en intuïtief werken. Het infotainment is licht naar de bestuurder gericht, met scherpe graphics en duidelijke kleurcodes voor de hybride standen. De charme zit in de knoppen: echte, fysieke bedieningselementen voor klimaat en functies rondom het stuur—logisch en prettig in gebruik. Materialen zijn vooral hard plastic, maar degelijk afgewerkt en stevig in elkaar gezet. Handige details zijn elastische houders rond de bekerhouders en een Flex-strap op de middenconsole voor een tablet of lunchbox. De Intelli-Seat stoelen zijn ontworpen op lange ritten, in sommige uitvoeringen met gerecyclede bekleding. De bestuurderstoel is verstelbaar, maar de passagiersstoel mist hoogteverstelling waardoor lange mensen zich wat opgepropt kunnen voelen. Alleen de armsteunen op de deur zijn zacht; na drie uur is het vooral volhouden. Opbergmogelijkheden zijn er genoeg: deurvakken, dashboardkastje en slimme oplossingen zoals USB-poorten en een gekoelde draadloze oplader. Achterin zit je met twee volwassenen prima, het midden is bruikbaar dankzij een lage tunnel. Wel ontbreken ventilatieroosters achterin, wat zomers sauna-achtig kan zijn. De kofferbak meet 460 liter, tot 1.600 liter met de banken plat. De vloer is verstelbaar en de tildrempel laag, zodat zelfs oma een watermeloen gemakkelijk inlaadt. Er zijn twee uitvoeringen: Edition en GS. Al bij de Edition meer dan je verwacht: telefoonhouder en 10-inch scherm inbegrepen. De GS voegt CarPlay, navigatie en een fatsoenlijk audiosysteem toe. Grappige details: het contactslot voelt als 2005, met een vertraging na het omdraaien. De raambediening werkt one-touch naar beneden, maar omhoog alleen als je blijft vasthouden. Sommige schakelaars lijken rechtstreeks uit de oude PSA-dozen te komen. Geen breekpunten, maar wel herinneringen dat je vanaf €23.000 rijdt. Waar de oude Frontera een rokende diesel was, is de nieuwe stil, modern en slim. Geen bergbeklimmer meer, maar een stads-SUV die graag groen doet. Er zijn twee hybrides, beide met de 1.2-liter driecilinder van Stellantis en een 48V-systeem. Anders dan milde hybrides werkt de elektromotor hier actief mee in de transmissie. De 21 kW sterke elektromotor klinkt bescheiden, maar in de stad merk je het verschil. De zestraps automaat schakelt soepel. Zowel Hybrid 100 als Hybrid 136/145 gebruiken hetzelfde systeem, maar de krachtigere uitvoering rijdt prettiger. Met 145 pk en 0-100 in 9,1 seconden is het geen sportwagen, maar vlot genoeg. In de praktijk voelt de hybride bij lage snelheden als een elektrische auto—tot de helft van je stadsritten rijd je volledig elektrisch. Rijden doet de Frontera comfortabel: de vering dempt kuilen overtuigend. In bochten is er wat overhellen, maar nooit storend. Het stuur is niet messcherp, wel precies en prettig zwaar. Dan de elektrische Frontera: met 83 kW (113 pk) accelereert hij in 12 seconden naar 100, maar het draait om stilte en comfort. De range is zo'n 305 km uit de kleine 43,8 kWh batterij, genoeg voor dagelijks gebruik. Een groter accupakket met 400+ km volgt. De EV is nog rustiger en beter in balans door het lage zwaartepunt. Het hybride verbruik ligt officieel op 5,2–5,3 l/100 km, in de praktijk rond de 6 l/100 km—netjes voor een B-SUV. Op de snelweg iets hoger. Veiligheid is dik in orde: zelfs de instapper heeft noodremhulp, rijstrookassistent en bestuurderswaarschuwing. Adaptieve cruisecontrol en verkeersbordherkenning zijn standaard. De GS voegt parkeersensoren, dodehoekwaarschuwing, achteruitrijcamera en meer hulpsystemen toe. Hier is niet bezuinigd op veiligheid. Minpuntjes zijn er ook: geen hoofdsteun voor de middelste achterpassagier, een matige achteruitrijcamera en alleen voorwielaandrijving. Maar basics zoals een 12V-aansluiting in de kofferbak en brede achterportieren voor kinderzitjes zijn juist weer slim. De Frontera staat op het beproefde Stellantis-platform. Geen Euro NCAP-score, maar alles wijst op minimaal vier sterren. De basis is stevig en de elektronica modern. Concurrenten zijn de Dacia Duster en Jogger (goedkoper, minder luxe) en de Toyota Yaris Cross (duurder, uitgesproken design). De Frontera biedt ruimte en uitrusting als troeven. Ook de Citroën C3 Aircross is een broer: zelfde techniek, maar zachter geveerd, speelser uiterlijk en simpelere afwerking. Goedkoper, vooral als je voor benzine kiest. De Citroën is je zonnige vakantie, de Frontera je dagelijkse werkpaard. Wie een verstandige, goed ontworpen en betaalbare familie-SUV zoekt zonder poespas, vindt in de Frontera een verrassende kandidaat. Hoogtepunten van de Frontera: - Ruimte: vijf volwassenen passen goed, kofferbak (460–1.600 liter) is toonaangevend. - Hybride techniek: zuinig, vlot en in de stad vaak elektrisch. - Comfort: vering filtert kuilen beter dan veel duurdere auto's, stuurgedrag is degelijk. - Modern interieur: fysieke knoppen, dubbele 10-inch schermen (GS), logische indeling. - Prijs en uitrusting: vanaf €22.900 (hybride), €26.390 (elektrisch), rijk uitgerust. - Veiligheid: veel assistenten standaard, GS voegt nog meer toe. - Design: Bold and Pure, opvallend maar niet overdreven. - Slimme details: Flex-strap, elastische bekerhouders, verstelbare laadvloer, smartphone-infotainment. Aandachtspunten: - Veel harde kunststoffen, degelijk maar minder fraai dan sommige concurrenten. - Oude details: contactsleutel en raamschakelaars verraden de prijsbewuste aanpak. - Driecilinder is hoorbaar bij accelereren. - Alleen voorwielaandrijving: voor terreinliefhebbers minder aantrekkelijk. - Basisuitvoering mist centraal scherm, infotainment via smartphone niet voor iedereen ideaal. Het is deze mix van robuustheid, nuchterheid en smaakvolle vormgeving die de Frontera sterk maakt. De naam betekent 'grens', en deze Opel verlegt de grenzen—geen revolutie, maar net genoeg om het verschil te maken.