NASA wijzigt koers om vóór het pensioen van het ISS een nieuw station in een baan te brengen
De tijd dringt. Over vijf jaar zal een aangepaste SpaceX Dragon de manoeuvre inzetten die het Internationaal Ruimtestation in een gecontroleerde duik naar de bodem van de Stille Oceaan stuurt. Een vervanger is er echter niet, en de VS lopen het risico na het afscheid van het ISS zonder eigen buitenpost in een baan om de aarde te komen te zitten, terwijl aan China’s Tiangong op volle toeren wordt doorgewerkt.
NASA heeft al 500 miljoen dollar gestoken in stationontwikkelingsprojecten van Northrop Grumman, Blue Origin, Axiom Space en Voyager Space, maar de kans dat er vóór 2030 een klaar is, blijft klein. Tegen die achtergrond heeft waarnemend administrator Sean Duffy een richtlijn ondertekend die de hele strategie omgooit.
In het vorige plan zouden begin 2026 een of twee winnaars worden gekozen voor grote contracten om volwaardige stations te bouwen en te certificeren. Het probleem is de financiering. NASA schat een gat tot 4 miljard dollar. De rijksbegroting reserveert slechts 272,3 miljoen voor 2026 en 2,1 miljard voor de komende vijf jaar, een fractie van wat nodig is.
Nu schakelt de organisatie over op kleinere stappen. Er komt een competitie om minstens twee, bij voorkeur drie, ontwikkelaars te selecteren. Certificering volgt pas na een bemande testvlucht, en minstens een kwart van de financiering wordt pas uitgekeerd zodra het station heeft bewezen vier mensen een maand te kunnen huisvesten. Langdurige bewoonbaarheid wordt niet langer verplicht.
Dat speelt teams in de kaart die snel een eenvoudige maar functionele module in een baan kunnen brengen. Een koploper is Vast, dat met SpaceX werkt aan het Haven-1-station, ontworpen voor vier astronauten op missies van twee weken en sterk leunend op de systemen van Dragon.
Ondertussen zullen Axiom, Blue Origin en Voyager hun grotere projecten naar de nieuwe regels moeten ombouwen. Voormalig NASA-programmaleider Phil McAlister is recht voor zijn raap: het oude model zou nooit zijn geslaagd, terwijl de nieuwe aanpak iedereen een kans geeft om de finish te halen tegen 2030.
Duidelijk is dat de Amerikaanse toekomst in een baan minder zal leunen op door de overheid gefinancierde megaprojecten en meer op de wendbaarheid van het bedrijfsleven. De winst gaat naar wie het snelst van papier naar lanceerplatform komt.
