İçimizdeki Gizli Güç: Deniz Suyu ve Bira Kutuları Dünyayı Kurtarabilir mi?

Hadi hidrojen hakkında konuşalım: Yandığında sadece su buharı yayan bir yakıt. Kulağa mükemmel geliyor, değil mi? Fakat günümüzde hidrojenin büyük kısmı hâlâ fosil yakıtlara bağımlı olarak üretiliyor; bu da tüm o 'yeşil enerji' söylemlerini çoğu zaman sadece bir pazarlama oyununa çeviriyor.

İşte burada MIT'deki araştırmacılar devreye giriyor ve hem basit hem şaşırtıcı bir şey keşfediyorlar: Geri dönüştürülmüş alüminyumu — mesela eski bira kutularını — galyum-indiyum alaşımlarıyla işleyip deniz suyuyla buluşturduğunuzda tertemiz hidrojen elde ediyorsunuz. En güzel tarafı ise, bu yöntemle üretilen her bir kilogram hidrojen için sadece 1,45 kilogram CO₂ salınıyor. Oysa fosil yakıt temelli yöntemlerde bu rakam 11 kilogramı buluyor.

Deniz suyundaki tuz, reaksiyonda katalizör rolü üstleniyor ve galyum-indiyum alaşımının tekrar tekrar kullanılabilmesini sağlıyor. Böylece süreç hem sürdürülebilir hem de ekonomik hale geliyor. Bir de işin içine biraz kafein katarsanız, reaksiyonun hızı daha da artıyor.

Şimdi bir gelecek hayal edin: Devasa hidrojen tankları yerine küçük istasyonlarda alüminyum granülleriyle deniz suyu bir araya geliyor ve hidrojen anında, yerinde üretiliyor. Ne yüksek basınçlı tüpler ne de karmaşık lojistik — sadece iki basit malzemeden temiz enerji.

Üstelik dahası da var. Bu süreçten çıkan yan ürün boehmit adlı bir mineral ve bu madde yarı iletken ve elektronik parça üretiminde kullanılıyor. Yani ortaya çıkan atık aslında atık değil, değerli bir hammadde.

Kısacası, bir dahaki sefere sahilde boş bir bira kutusu görürseniz küçümsemeyin. Belki de gezegeni kurtaracak enerji kaynağı tam karşınızda duruyordur.