Το Invictus της ESA φέρνει την Ευρώπη στην εποχή του Mach 5
Αν νομίζατε πως η σύγχρονη αεροπορία έχει φτάσει στα όριά της, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έρχεται να ανατρέψει τα δεδομένα με ένα ηχηρό «μπουμ». Το Project Invictus είναι η φιλόδοξη νέα πρωτοβουλία της ESA για την ανάπτυξη επαναχρησιμοποιούμενου υπερηχητικού αεροσκάφους που απογειώνεται όπως ένα συνηθισμένο αεροπλάνο και στη συνέχεια διασχίζει τον ουρανό με ταχύτητα Mach 5, δηλαδή περίπου 6.150 χιλιόμετρα την ώρα. Όλα αυτά με καύσιμο το υδρογόνο.
Στην καρδιά αυτού του αεροπορικού γίγαντα βρίσκεται ένας κινητήρας βασισμένος στην τεχνολογία SABRE, που διαθέτει ένα εξαιρετικά ευφυές σύστημα προ-ψύξης. Ο κινητήρας αυτός, που αναπτύχθηκε από τη Reaction Engines Ltd στη Βρετανία με τη στήριξη της ESA, μπορεί να ψύχει τον υπερθερμασμένο εισερχόμενο αέρα σε κλάσματα του δευτερολέπτου σε υπερηχητικές ταχύτητες, αποτρέποντας έτσι το λιώσιμο του αεροσκάφους από τη δική του προσπάθεια. Δεν πρόκειται απλώς για καταγραφή ταχύτητας, αλλά για τεχνολογία επιβίωσης σε ακραίες συνθήκες.
Μαζί με την ESA, το πρόγραμμα περιλαμβάνει σημαντικούς εταίρους όπως οι Frazer-Nash, Spirit Aero Systems και το Πανεπιστήμιο Cranfield, το οποίο λειτουργεί ως επιστημονικό κέντρο. Μέσα στον επόμενο χρόνο, η ομάδα στοχεύει να ολοκληρώσει τη στρατηγική ελέγχου πτήσης, ενώ ο κινητήρας θα δοκιμαστεί σε πλήρη κλίμακα και σε διαμόρφωση έτοιμη για πτήση, από την εισαγωγή αέρα μέχρι τον θάλαμο καύσης.
Το Invictus δεν είναι κάποιο μακρινό επιστημονικής φαντασίας όραμα. Είναι η απάντηση της Ευρώπης, με υδρογόνο και στυλ, στον διαρκώς εντεινόμενο παγκόσμιο αγώνα για υπερηχητικά όπλα και πλατφόρμες επιτήρησης. Την ώρα που ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία διαφημίζουν τις επιτυχίες τους, η ESA εισέρχεται μεθοδικά στη μάχη, δίνοντας έμφαση στην ταχύτητα, τη βιωσιμότητα και την επαναχρησιμοποίηση — όχι μόνο για την άμυνα, αλλά και για εκτοξεύσεις σε τροχιά, μεταφορά φορτίων και μελλοντικές διαστημικές αποστολές.
Το σημαντικότερο είναι πως το Invictus δεν περιορίζεται σε στρατιωτικές επιδείξεις. Ανοίγει νέους δρόμους για πολιτικές εφαρμογές, τεχνολογικό πειραματισμό και μια νέα εποχή στην αεροδιαστημική ιστορία, όπου οι διάδρομοι προσγείωσης δεν είναι πλέον τερματικοί σταθμοί, αλλά αφετηρίες για το διάστημα. Η Ευρώπη μπορεί να μπήκε αργά στην κούρσα, αλλά σκοπεύει να πετάξει πιο γρήγορα και πιο μακριά από ποτέ.
