Rolls-Royce Phantom 100: Ένας Αιώνας Μουσικής και Μύθου
Για να γιορτάσει τα εκατό της χρόνια, η Rolls-Royce επιστρατεύει μια γνώριμη τακτική: συνδέει τη ναυαρχίδα της με την ποπ κουλτούρα. Το δελτίο Τύπου τη χαρακτηρίζει μεγαλόπρεπα ως το «είδωλο των ειδώλων», συνοδοιπόρο της μουσικής ιστορίας από την εποχή της τζαζ ως το χιπ χοπ, λες και η επιβλητική λιμουζίνα υπήρξε πάντα κρυφός πρωταγωνιστής. Η λίστα των ονομάτων εντυπωσιάζει—Μάρλεν Ντίτριχ, Έλβις Πρίσλεϊ, Τζον Λένον, Λιμπεράτσε, Έλτον Τζον, 50 Cent—όμως η αλήθεια είναι απλούστερη. Το Phantom σπάνια υπήρξε εργαλείο δημιουργίας. Σχεδόν πάντα λειτουργούσε ως σύμβολο κύρους.
Παρόλα αυτά, οι ιστορίες μαγνητίζουν. Η πράσινη Phantom I της Ντίτριχ έγινε μέρος της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ. Το αυτοκίνητο του Έλβις χρησίμευε ως καθρέφτης για τις κότες του. Η ψυχεδελική Phantom V του Λένον μετατράπηκε σε μανιφέστο των λουλουδιών, προκαλώντας σάλο στους συντηρητικούς του Λονδίνου. Κάθε περιστατικό είναι ζωντανό, αλλά όλα καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: το Phantom λειτούργησε σαν ακριβό κοστούμι σκηνής, ένας τρόπος να δηλώσεις ότι έφτασες στην κορυφή.
Αργότερα, οι ιστορίες έγιναν ακόμη πιο παράξενες. Ο Λιμπεράτσε εμφανίστηκε στη σκηνή με ένα Phantom καλυμμένο με καθρέφτες, μετατρέποντάς το σε κινητή ντισκομπάλα. Ο Έλτον Τζον αγόρασε αυθόρμητα ένα από αντιπροσωπεία στο Μάντσεστερ πηγαίνοντας σε συναυλία και χάρισε άλλο ένα σε μέλος της μπάντας του, όταν πληρώθηκε με κάρβουνο αντί για χρήματα μετά από περιοδεία στη Σοβιετική Ένωση. Η Rolls-Royce πάντα άνθιζε ανάμεσα στη λάμψη και το παράδοξο.
Υπάρχει και ο διαχρονικός μύθος του Κιθ Μουν, που υποτίθεται ότι βύθισε το Phantom του σε πισίνα ξενοδοχείου. Είτε αληθεύει είτε όχι, έχει χαραχτεί τόσο βαθιά στη συλλογική μνήμη που η εταιρεία πλέον «κλείνει το μάτι» στον θρύλο, βυθίζοντας συμβολικά ένα παλιό πάνελ αμαξώματος στον πάτο μιας πισίνας για την επέτειο.
Στη σύγχρονη εποχή, το αφήγημα είναι πιο προβλέψιμο. Το χιπ χοπ μετέτρεψε ξανά τη Rolls-Royce σε παγκόσμιο σύμβολο κύρους. Από τα βίντεο κλιπ του Snoop Dogg και του Pharrell μέχρι τα εξώφυλλα δίσκων του Lil Wayne και τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του 50 Cent, το Phantom λειτουργεί περισσότερο ως κινούμενο διαφημιστικό μέσο παρά ως αυτοκίνητο. Τα «αστέρια στην οροφή»—το Starlight Headliner—έγιναν πια κλισέ σε στίχους και βίντεο της ραπ.
Το Phantom δεν υπήρξε ποτέ επαναστατικό έργο τέχνης. Είναι μάλλον ένας καθρέφτης—αντανακλά την επιτυχία, την εκκεντρικότητα και την υπερβολή όσων το οδηγούν. Η Rolls-Royce μπορεί να μιλά για «κοινή φιλοδοξία να αφήσεις το στίγμα σου», όμως η ιστορία δείχνει κάτι πιο απλό: το Phantom ήταν πάντα εκεί, έτοιμο να απορροφήσει όποιο χρώμα, νόημα ή μύθο του προσδώσει ο εκάστοτε ιδιοκτήτης.
