auto.pub logo
Mirage

Καλοκαιρινή Ζέστη, Άσφαλτος και Οπτικές Απάτες: Πιστεύει Ένα Σύγχρονο Αυτοκίνητο στους Μιράζ;

Author: auto.pub | Published on: 18.08.2025

Οι περισσότεροι έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με το φαινόμενο στην καρδιά του Ιουλίου: μια τρεμοπαίζουσα «λακκούβα» μπροστά μας στον δρόμο. Γνωρίζουμε πως πρόκειται για οπτική απάτη. Ο καυτός δρόμος και τα στρώματα αέρα λυγίζουν το φως, κάνοντας τα μάτια μας να βλέπουν νερό εκεί που δεν υπάρχει. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος τελικά το ερμηνεύει σωστά, αλλά τι συμβαίνει με τα αυτοκίνητα που «βλέπουν» με κάμερες και αισθητήρες;

Σε αντίθεση με τους οδηγούς, οι αλγόριθμοι μηχανικής όρασης δεν παθαίνουν ψευδαισθήσεις. Οι κάμερες καταγράφουν το φως όπως πέφτει, οπότε αποτυπώνουν και εκείνες τη φωτεινή κηλίδα στην άσφαλτο. Το αν αυτή η κηλίδα θα εκληφθεί ως κίνδυνος εξαρτάται από την τεχνητή νοημοσύνη του συστήματος. Τα μοντέλα μηχανικής μάθησης εκπαιδεύονται να ξεχωρίζουν τις αντανακλάσεις μιας υδάτινης επιφάνειας από την υφή της στεγνής ασφάλτου, αναλύοντας χρώμα, αντίθεση και συμμετρία. Εξετάζουν επίσης διαδοχικά καρέ: οι πραγματικές λακκούβες μένουν σταθερές, ενώ το μιράζ απομακρύνεται ή παραμορφώνεται όσο πλησιάζει το όχημα.

Ακόμη πιο καθοριστική είναι η σύγκριση με άλλους αισθητήρες. Ραντάρ και LiDAR δεν «βλέπουν» μιράζ, αφού δεν υπάρχει φυσικό αντικείμενο. Έτσι, το σύστημα μπορεί γρήγορα να επιβεβαιώσει ότι δεν απαιτείται φρενάρισμα έκτακτης ανάγκης.

Σε πιο προχωρημένα επίπεδα αυτόνομης οδήγησης, η απόφαση γίνεται πιο σύνθετη. Πρέπει το σύστημα να επιβραδύνει, να ειδοποιήσει τον οδηγό ή να συνεχίσει κανονικά μέσα από τη φανταστική λακκούβα; Εδώ μετράει το πλαίσιο: πώς κινούνται τα άλλα οχήματα, αν εμφανίζεται ψεκασμός, τι είδους μοτίβο αντανακλάσεων σχηματίζεται. Πρόκειται για ένα παιχνίδι πιθανοτήτων, με το σύστημα να εκτιμά την αυτοπεποίθησή του στη διάγνωση και να προσαρμόζει ανάλογα την αντίδρασή του.

Τελικά, τα μιράζ στους καυτούς δρόμους δεν αποτελούν παγίδα για τα αυτόνομα συστήματα, αλλά υπενθυμίζουν έντονα ότι ακόμη και το πιο εξελιγμένο αυτοκίνητο δεν βλέπει τον κόσμο όπως εμείς. Απλώς υπολογίζει πιθανότητες και ελπίζει ότι η εξίσωση θα βγει σωστή.