Hoe je een hartaanval krijgt en iedereen de schuld geeft – De ‘hersens op vakantie’ inhaalactie

Šiauliai, Litouwen. Een rotonde. De lucht is helder, auto’s zoemen rustig voorbij – tot het moment waarop het leven, zo lijkt het althans voor de dashcamrijder, ineens een dramatische wending neemt.Het begint allemaal wanneer onze dashcamheld besluit iets te doen wat geen enkele zichzelf respecterende automobilist zou proberen: inhalen via de rechterrijstrook op een rotonde. Alsof hij een geheime doorgang heeft ontdekt die voor de rest van het verkeer onzichtbaar is. En de auto voor hem? Die rijdt nietsvermoedend verder, zich totaal niet bewust van het IQ-examen op hoge snelheid dat zich achter hem afspeelt.En dan, het onverwachte! De auto voor hem kiest dezelfde afrit. Zoals auto’s dat nu eenmaal doen op een rotonde. Een doodnormale, volledig legale actie. Maar in de wereld van onze held voelt dit als verraad. Totaal onbegrip. Reden genoeg voor een emotionele rechtszaak. De remmen worden ingetrapt, de camera schudt, en de bestuurder laat zijn innerlijke Shakespeare los – alleen krijgen we geen sonnetten, maar wel een eindeloze stroom krachttermen te horen.Natuurlijk ontploft de reactiesectie. Sommigen geven de voorste auto de schuld omdat er niet werd richting aangegeven. Anderen vinden dat de dashcambestuurder een wandelend drama is, die beter wat magnesium kan slikken en minder op zijn zenuwen moet letten. Weer een andere groep suggereert dat de hele rotonde ontworpen is als een psychologische stresstest – wie er heelhuids en emotioneel ongeschonden vanaf komt, mag bij zijn rijbewijs een gouden ster ophalen.Wat dit nou precies was – een inhaalactie zonder enig gezond verstand, een vergeten richtingaanwijzer, of gewoon het dagelijkse verkeerstheater – één ding staat vast: dit was geen verkeersvideo. Het was een documentaire over de menselijke psyche.