Frankrijk en Spanje houden vast aan verbod op verbrandingsmotoren
Met hun brief onderstrepen Parijs en Madrid hun onwrikbare inzet voor de groene transitie. Elke poging om het verbod af te zwakken of uit te stellen, zo waarschuwen ze, zou het vertrouwen in het Europese klimaatbeleid ondermijnen en de route naar klimaatneutraliteit in 2050 vertragen.
Geen weg terug voor plug-in hybrides
Frankrijk en Spanje wijzen ook het idee af om de levensduur van plug-in hybrides te verlengen, een compromis dat de afgelopen maanden door verschillende EU-lidstaten werd geopperd. Volgens beide landen zou dat juist een stap achteruit zijn. Tegelijk erkennen ze dat de overstap naar volledig elektrische auto's grote uitdagingen oplevert voor de Europese auto-industrie en stevige steunmaatregelen vereist. Hun gezamenlijke voorstel pleit daarom voor gerichte stimulansen, zodat fabrikanten blijven investeren in elektrificatie in plaats van onder marktdruk het roer om te gooien.
Diepe verdeeldheid in Europa
De verklaring vergroot de kloof binnen de EU over het tempo van de verduurzaming van de auto-industrie. Italië, Slowakije en Duitsland uiten steeds vaker hun onvrede over wat zij zien als onrealistische verwachtingen rond de vraag naar elektrische auto's. Zij wijzen op de trage consumentenvraag, hoge productiekosten en groeiende zorgen over werkgelegenheid. Verschillende autofabrikanten hebben hun investeringen al teruggeschroefd en zoeken naar manieren om winstgevend te blijven zonder massaal personeel te ontslaan.
Wet versus werkelijkheid
Het definitieve wetgevingspakket dat het verbod op verbrandingsmotoren in 2035 moet bevestigen, wordt eind 2025 verwacht. Tot die tijd houden de meeste grote fabrikanten een slag om de arm en bieden ze zowel elektrische als benzinemodellen aan om aan de uiteenlopende marktvraag te voldoen. Zelfs Ferrari, dat werkt aan zijn eerste volledig elektrische auto, heeft geen plannen om afscheid te nemen van zijn iconische V-motoren.
Klimaat op een kruispunt
De houding van Frankrijk en Spanje maakt duidelijk dat de groene transitie allang niet meer alleen een milieukwestie is, maar een test voor de strategische samenhang binnen Europa. Aan de ene kant staan de landen die koste wat kost de klimaatdoelen willen halen, aan de andere kant de landen die vrezen voor verlies van industriële slagkracht. Het verbod in 2035 wordt zo de lakmoesproef voor Europa: lukt het om milieudoelen en economische realiteit te verenigen, of splijt het continent in een kamp dat investeert in de toekomst en een kamp dat vasthoudt aan het verleden?
