Range Rover Sport Fintail: IJdelheidstrofee in de Tegenwind
Het nieuwste prototype op basis van de Range Rover Sport wil doen geloven dat hier iets radicaal nieuws is ontstaan. Racing Green Automotive werkt samen met Kahn Design om de Fintail als meer dan zomaar een setje opplakdelen te presenteren. Volgens hen is het een serieus testplatform voor techniek en design.
De persinformatie spreekt vol lof over het 'Ground Effect Pack', met een forse voorsplitter, verbrede sideskirts en een drievoudige vin-diffuser. Op papier ogen de jet-geïnspireerde details stoer, maar hun aerodynamische waarde op de stadsweg is twijfelachtig. De beloofde 'actieve aerodynamica' klinkt overtuigender in de folder dan in het ontwerpbestand van een ingenieur.
De opgeblazen wielkasten suggereren kracht en snelheid, maar brengen weinig nieuws dat we niet al zagen bij talloze opgepimpte SUV’s. De melding dat deze delen geschikt zijn voor zowel verbrandingsmotoren als hybrides voelt eerder als het afvinken van een standaardvereiste dan als een staaltje innovatie.
De dubbele achterspoiler en dakgeleiders zorgen voor theater, maar dragen nauwelijks bij aan echte neerwaartse druk.
De luchtinlaten en verticale stabilisatoren, geïnspireerd op de F-35 straaljager, geven de neus wat drama, maar zijn meer voor de show dan voor daadwerkelijk effect. Had men gestreefd naar echte Savile Row-precisie, dan was minder pose en meer doelmatigheid wenselijk geweest.
CNC-frezen, CAD-modellen en digitale windtunneltests zijn ingezet, maar zoals vaker zijn dure tools geen garantie voor een heldere visie. Het hele verhaal van 'luchtvaart ontmoet autosport' is vooral wensdenken en weinig tastbare vooruitgang in autodesign.
De productie is beperkt en het model wordt nu al als verzamelobject aangeprezen. Zoals zo vaak bij dit soort projecten draait de werkelijke waarde niet om prestaties, maar om hoe snel een groep gelooft dat ze iets zeldzaams in handen hebben.
