Od legendy ulicy do „bulwarówki”: Czy to koniec Skyline’a, jakiego znaliśmy?

Kiedyś symbol japońskich osiągów i świątynia prędkości, Nissan Skyline—nazwa wypowiadana z szacunkiem w warsztatach tunerów i na torach wyścigowych—wkrótce może zamienić swoje legendarne kształty na napompowaną sylwetkę SUV-a. Jeśli to nie jest profanacja w świątyni motoryzacyjnej historii, to co nią jest?
Nissan oficjalnie potwierdził, że kolejna generacja Skyline’a jest już w przygotowaniu. Na tym jednak kończą się konkretne informacje—reszta to cisza. Czy będzie to sedan? Mało prawdopodobne. Dwudrzwiowe coupé? Marzenia. Branżowe przecieki sugerują, że przyszły Skyline najpewniej stanie się kolejnym miejskim crossoverem—plastikowe zderzaki, wysoka pozycja za kierownicą i odrobina ostrości, by zaimponować pod kawiarnią. Nürburgring? Tego adresu już nie znajdzie w nawigacji.
Obecnie Skyline istnieje tylko w Japonii, przemianowany na uszlachetnioną wersję Infiniti Q50. Dla reszty świata ta nazwa przeszła do motoryzacyjnych wspomnień już lata temu. W czasach powszechnego szału na crossovery i elektrycznego uniesienia, łatwo sobie wyobrazić, że kolejny Skyline będzie raczej powodem do łez dla GT-Ra niż powodem do dumy.
Nissan zresztą przyspiesza procesy rozwojowe jak nigdy wcześniej—tylko 37 miesięcy od projektu do produkcji nowego modelu, a liczba platform w ofercie zmalała z trzynastu do siedmiu. Wydajność? Oczywiście. Ale to także powód, dla którego każdy nowy samochód wydaje się być kopiuj-wklej—klocki Lego bez magii dzieciństwa.
Dla tych, którzy kurczowo trzymają się nostalgii jak zużytej kierownicy, tli się jednak iskierka nadziei. Niektórzy optymiści szepczą, że Nissan może przywrócić ducha Skyline’a na cały świat—nie dla zysku, lecz z dumy. Ostateczna decyzja należy jednak do „kapłanów trendów”, a ci wydają się składać ofiary wyłącznie na ołtarzu SUV-ów.
Czy świat naprawdę warto ratować, jeśli Skyline ma być tylko kolejnym autem na zakupy do centrum handlowego?